Dun Theronar

Mała wioska Karłów ( wzrost =połowa krasnoluda, siła i wytrzymałość =2 krasnoludy inteligencja =1 normalny człowiek) witajàca wszystkich tóż za wężową groblą. Karły mają pełnà odporność na magię.

Idzie w stronę wioski zmieniając kosę w miecz.

Karły sà przyzwyczajone do Death knightów więc wlazłeś spokojnie bez problemów.

Wita się z napotkanymi karłami.

-Miło widzieć twój pysk
Odpowiadali według swej kultury bardzo serdecznie karły. Wtem jeden z długà białą brodą podszedł do ciebie i uściskał.
- Toż to mój protegowany, którego bestiariusza na pamięć uczyłem i miecz srebrny, któremu kułem. Aleß ty wyrósł młody.

- Witaj mistrzu. Jak widać wyrosłem, niestety na niezłego... ekhem. No nie wypada przy tobie mistrzu mówić takich słów. A co u mojej siostry z którą... Ma już męża?

- No właśnie przez to... nie ma i mieç nie będzie, no chyba, że lodowy elf się skusi za loda hehehe... niezły drapichrust byłeß już za młodu, to teraz boję się pytać aby zawału nie dostać hehehe... tylko... ty miałeś czarnà sierść Geralcie.

- A...
Otrzepuje futro.
- Jestem teraz DeathKingiem...

Nadal jesteś biały. Brak duszy najwyraźniej cię przebarwił
- No ciekawe... może walniemy po szocie jak za dawnych lat ?

- Z chęcią.
Rozprostowuje się, jest teraz wyższy, wcześniej się garbił lekko. Jego oczy nie mają wesołości, nie mają już niczego oprócz rodzinnego lodu. Rusza do karczmy.

Wszedł do tawerny

Rozgląda się.
- Wybierzmy... najdalszy stół. Jeśli można oczywiście, nie za bardzo... lubię teraz żywe istoty...

- oczywißcie, to ja zajmę, a ty idź zamów beczułę gorzały synu.

Kiwa głową i rusza w stronę lady. Jego kroki są ciężkie i głośnie, jego oddech jest prawie niewyczuwalny. Bije od niego chłód, od całej jego postaci.

Nagle drogę zagrodziły ci wszystkie kobiety z miasta i po kolej jedna za drugą dały ci całusa w polik po czym ostrego placha w tenże.

Stoi zdziwiony i patrzy na kobiety.
- Za co?
Jego głos jest ochrypły, odległy.

- Za dawne czasy
Odpowiedziały chóralnie i wyszły z tawerny.

- Aha.
Podchodzi do lady.
- Beczkę gorzały, takiej żeby cholerny wilkołak mógł zapomnieć...

- Geralt ? Nieźle cię sprały haha... wiesz co za nie i za starą znajomość nie płacisz. Pamiètasz mnie ?

- Karczmarz Bolek?
Przekrzywia głowię.
- Jeśli się pomyliłem to przepraszam, ale jak wszyscy wiedzą zawsze wolałem być z dala od innych.

- Czyli jeszcze mnie pamietasz stary.
Odwrócił się na zaplecze.
- Daryl, największą beczkę gorzałki jaką mamy kręć tu !!!

- Szczęście mam takie, że po zostaniu DeathKingiem jeszcze pamiętam poprzednie życie.
Wzdycha i przeciera twarz.

- to realnie fart... gorzej jakby twoja niedoszła była krolową krasnoludów i byś o tym zapomniał, albo taki typowy agent, jak ja, Bolek zostalby przez ciebie zapomniany i już nie popijesz... hehe...
Młody bednarz podturlał tu 10-o litrową beczkę wódki.
- To jest Daryl, nowy bednarz. Ma podturoać do stołu, czy uniesiesz ?

- Nie obrażaj Bolek.
Bierze beczkę i zanosi do stołu swojego mistrza.

- ło... młody, ale krzepę to ty masz kurtyzana mać.
Powiedział staruszek po czym wziąl kołek i mlotek i wybił dziurę w beszce. Później drrugą i do obu dziur włożył puste kawalki bambusa.
- to nowa moda pic wódy, teraaz robi sie dopowiednią ilość otworów i przez rury ciągnie, zamiast z kraniku lać jak dawniej... sprawa tego, że tak jest szybciej...