Czarna Cytadela rodu Shadowfall

- Większa ilość form może dodawać sił, albo je krępować... nie potrzebnie igrasz z mocà.

- Potrzebuje mocy... potrzebuje jej!

- Możesz ją zdobyć bez ryzyka... zacznij życie od początku... jako demon... zostawię ci Cienia i Rycerza śmierci, jednakże reszta ulegnie restartowi... automatycznie dam ci awans na tyle mocny by w końcu twoja klasa wojownik ewoluowała... zaufaj mi...

- NIE!
Krzyczy głośno.
- Jestem WILKOŁAKIEM!
Przemienia się w swoją prawdziwą formę, formę wilkołaka po czym zaczyna warczeć.
- Koniec na dziś naszej rozmowy, muszę ochłonąć. Nie odejdę od mej formy.
Odwraca się plecami.

- Powiem Mirialisowi, że niewspółpracujesz... Bywaj...
nagle się obudziłeś tam, gdzie byłeś.

Wstaje z łóżka i uderza pięścią w ścianę po czym pada na kolana i zaczyna wyć.
//Nie płacz tylko to wilcze wycie.

Weszła krwawa elfka, która cię wtedy wyratowała.
- Ciszej... obudzisz resztę.
nagle usłyszałeś kroki i dźwięk warpu.
- Za późno...
pojawił się znany ci Cień.
C: Geralt, kopę lat, pamiętasz jeszcze wtedy w Dawnforge ?

Jego głowa opada, głos jest ochrypły, zimny, zdystansowany.
- Witaj.

- Niech Ciemność Nyx Dezorientuje twych wrogów bracie. Ta w ogóle zapomniałem ci się wtedy przedstawić, Valarus, dla przyjaciół Val.

Wstaje.
- Witaj, miałem spotkanie z moim smoczkiem... Nie jest zadowolony, że odmówiłem stania się całkowitym demonem. Cena była zbyt wielka.

Elfka zemdlała.
- Co ci zaproponował, że takiej głypiej decyzji dokonałeś ?

- Więcej mocy, lecz i brak mojej prawdziwej postaci.
Przemienia się w wilkołaka.
- A ja wolę umrzeć niż nie być wilkołakiem.
Mówi poważnie.

- Niedługo przekonasz się jak bardzo masz rację.

- Nie obchodzi mnie to.
Podchodzi do niego z szybkością wkurwionego łowcy i pochyla się nad nim.
- Rozumiemy się?
Zaczyna warczeć po czym odsuwa się od niego i wychodzi z pokoju. Szuka wyjścia.

tymczasem w twoim pokoju Elfka odzyskała świadomość.
C: Lady. On jest idiotą, woli być wilkołakiem niż posiąść potęgę... on zginie...
LS(Lady Shadowfall): Cóż chciałam by żył, ale on jest... zbokiem i głupcem... cóż poszukam innego sposobu by mu to wypersfadować...
Pojawiła się koło ciebie...
- Geralt, wtedy kiedy się obudziłeś, miałeś ochotę na.... no wiesz ?

- Nie.
Idzie dalej szukając wyjścia.

nagle zamknęła cię ona w innym wymiarze .

Siada w pozycji medytacyjnej po czym zanurza się we własnym umyśle.

nagle przed tobą ukazały się dwie postacie, jedna to siwy, podstarzały i słaby wilkołak, druga to wieczniemłody, nieśmiertelny pół-demon pół-bezimienny pół-elf.
- Wybierz kogo zabijesz...

- Nie zabiję żadnego. Lecz jeśli miałbym to zrobić, wybrałbym młodego elfa. Jestem wierny Wilkołakom, do śmierci. I nawet po niej.
Kiwa w stronę starego wilkołaka.

Musisz wybraç.

- Zabiłbym elfa.

- Elfo-Demono-bezimienny zaczął cię atakować. Był on o wiele silniejszy, a co gorsza, kaźdy atak w jego stronę kończył się niczym bo używał magii do całkowitego zniwelowania ciosów.
- Skoro tak. Zabij.

Używa cały czas warpów do ucieczek.
- "A więc tak zginę."
Uśmiechnął się smutno do starego wilkołaka i znów zaczął używać warpów.

- Jeźeli przeżyjesz... dam ci wybór między jednym z nich... to twoja przyszłość... nie zgiń.
Tymczasem alterego Geralt zaczął warpować za tobą.